Yarım Kalan Gezi, Balkanlar (Yaz 2023) Bölüm 01, Yola çıkış, Yunanistan (Fotoğraf Gezi Kültürü)

27 Temmuz 2023 – Perşembe

Öğle gibi hazırlıklarımızı tamamlayıp Çanakkale Ayvacık’taki köyümüzden yola çıkıyoruz. Hava çok sıcak. Neyse ki arabada serin serin yolculuk yapacağız. Hedef direkt İpsala sınır kapısı. Ezine’de sürekli yavaş yavaş inen iki lastiğimizin tamiratını yaptırıp yedek lastiğin de havasını kontrol ettiriyoruz. Yolumuz uzun, ne olur ne olmaz. Lapseki’den feribotla karşıya geçiyoruz. Keşan’a gelmeden tepelerde hava 18 dereceye kadar düşüyor ve iyi bir yağmur yağıyor. Her şey çok güzel. Sınıra gelmeden depoyu dolduruyoruz. Bizde mazot çok pahalı ama Yunanistan’da daha da pahalı. Sınıra gelince yine klasik Deli Dumrul harcını ödüyoruz. Her şeye zam var neyse ki bu hala 150TL.

Ardından Turing’de yeşil sigortayı yaptırıyoruz, 15 gün için 105€ tutuyor. Bizim araba kamyonet sınıfında olduğundan epey tuzlu. Normalde Bulgar’dan yaptırıyorum çok daha uygun oluyor ama bu sefer gideceğimiz ülkelerden bir kısmı Schengen dışı, oralarda geçmediği için böyle yaptırmak zorunda kalıyoruz. Sınırdan geçerken tam mesai değişimine rastlıyoruz. Şans işte, biraz bekliyoruz. Her şey yolunda bir süre sonra problemsiz Yunanistan’dayız. Şimdiki hedefimiz Kavala’yı geçince uygun bir sahil şeridinde geceleyip, dinlenip sabah ta deniz keyfi yapmak. Otobanda ilerliyor, ilerledikçe de sırayla 1,20 – 1,70 – 1,40 – 1,40 ve 0,40 Euro ödüyoruz otoban geçişi için. Kavala’dan sonra da çıkıyoruz otobandan.

Bu arada otobandaki ilk gişede bize Dedeağaç’taki bir festivalin broşürünü veriyorlar. Sokak yemek partisi. Bugün başlamış ve dört gün devam edecekmiş. Bir an acaba mı diyoruz ama kaybedecek zamanımız yok. Yine de buraya koyalım, ileride geliriz belki. Neyse, otobandan çıktık, hava karardı neredeyse. Yer aramaya gerek yok, daha önce gittiğimiz bir kumsalın, Nea Iraklitsa ‘nın koordinatlarını giriyorum navigasyona. Varıyoruz. İlginç, hiç karavan yok, hatta hiç insan yok koca kumsalda fakat sahildeki evlerin ışıkları yanıyor. Biraz tedirgin olduk ama yapacak bir şey yok. Bu saatten sonra başka yere gidemeyiz. Sahile çekip arabayı yatağımızı hazırlıyor ve yatmadan önce kumlara koyduğumuz sandalyelerimizde bir şeyler yiyip içip rahatlıyoruz. İyi geceler, yarın yola devam. 

28 Temmuz 2023 – Cuma, Yunanistan, Port of Amfipoli

Sabah erken uyanıyoruz. Birkaç sabah yürüyüşü yapan dışında yine kimse yok çevrede. Denize girmek için biraz daha ilerleyelim diyoruz ve toplanıp yola çıkıyoruz. Otobandayız tekrar. Kavala ile Selanik ortasında bir yerde çıkıyoruz tekrar. Bu arada 1,40€ ödüyoruz. Yol bizi daha da ıssız bir yere götürüyor. Terke edilmiş gibi görünen bir marinanın da içerisinden geçerek, sağlı sollu uzun kumsalı olan bir yere ulaşıyoruz. Kimse yok yine, yalnız sağ tarafta balık tutan iki kişi dışında. Her yer kum. Seviyoruz burayı. Tam dinlenilecek yer. Arabanın 4×4 olmasına güvenerek ve yine de tedirgin tedirgin 50 metre kumun içinden yol alıp, kıyıya kadar ulaşıyoruz. Umarım problemsiz de çıkarız. Sandalyeleri çıkartıp birer Türk kahvesi yapıyoruz hemen. Bu arada, 2018’de yani bundan beş sene evvel “Kıyı kıyı Yunanistan” karavan turunu yaparken temin ettiğim iki adet 12GB “Three.co.uk” firmasının İnternet Sim Kartım vardı. Birini o gezide kullanmıştım, diğeri kalmıştı. Onu yanıma aldım belki çalışır diye ve sürpriz çalışıyor. Yani gezide İnternetim var. Umarım diğer ülkelerde de çalışır. Bugün tam tembellik yapıyoruz. Denize girip, uyuyup, taş toplayıp günümüzü geçiriyoruz. Akşamüzerine doğru beş, altı balıkçı geliyor. Belirli mesafelerle ayrılıyorlar ve her biri dört, beş oltayı kuma saplayıp, yemleyip denize atıyorlar. Bize yakın olan amcanın yanına gidiyoruz. Anlaşamıyoruz doğal olarak ama Yunancada da aynı olduğundan Çipura tutmaya geldiğini anlıyoruz. Biz de onunla beklemeye başlıyoruz. Epey rüzgar var. Amca hareketlerle bir şeyin dinmesi gerektiğini anlatıyor ama rüzgar mı, güneş mi tam anlamıyoruz. Biz şarap ve fıstık çıkarıyoruz, ona da ikram ediyoruz ve saat gece on bire kadar bekleyebiliyoruz. Daha ortada bir şey yok ama bizim uykumuz geliyor ve yatıyoruz. Amcanın mesaisi uzun anlaşılan. Gecenin epey ilerleyen bir zamanında uyanıp baktığımda hala orada.

Sabah seslerle uyanıyoruz. Bir sürü balıkçı gelmiş kıyıdan atıyorlar oltalarını fakat bizim amca gitmiş. Tuttu mu Çipura acaba? Biz de uyanıyoruz yeni güne. Toparlanıp Kuzey Makedonya’ya doğru yola çıkacağız.